Hieronder hun ervaringen:
Werken in Caleb Center is een hele ervaring. Wat we in eerste instantie verwachtten dat een school voor voornamelijk kinderen met autisme zou zijn, bleek eigenlijk een leercentrum/school voor kinderen met alle mogelijk denkbare aandoeningen. Deze aandoeningen gaan van autisme tot Cerebrale Parese, van het syndroom van Down tot (onverklaarbare) gedragsstoornissen. De eerste twee weken in het centrum waren daardoor best wel overweldigend… Maar gelukkig waren er nog 2 extra vrijwilligers aanwezig, wat ons de tijd gaf om ons rustig aan te passen aan de nieuwe omgeving en mensen. Zambianen in het algemeen en zeker de medewerkers op school zijn heel behulpzaam en vriendelijk.
De mengelmoes aan kinderen in het centrum was één van de grootste uitdaging. Naast ergo- en kinesitherapeut moesten we ons ook ontplooien tot leerkracht, planning manager, begeleider, kunstenaar, maar vooral ook als een vriend voor alle kinderen.
De eerste maand verbleven we bij een gastgezin. Zij hebben ons echt onder hun hoede genomen. Ze lieten ons kennis maken met het lokale voedsel, heel veel nieuwe mensen en de Zambiaanse manier van leven. Hierdoor voelden we ons al snel op ons gemak in het dagelijkse tafereel in Kabwe. Overdag deed iedereen zijn eigen ding: de nichtjes gingen naar school, onze Zambiaanse ouders gingen net als ons werken en wij hielden ons na school bezig met het ontdekken van de stad, “socializen” met collega’s en slenteren op de markten. ‘s Avonds konden we rekenen op lekker eten, nog lekkerdere dessertjes, gezellige gesprekken rond de eettafel of in de zetel en urenlange spelletjesavonden.
Na de eerste maand was het tijd om te verhuizen naar ons eigen stekje, een appartement op een klein domein. Deze welgekomen verandering van omgeving deed ons goed en we maakten kennis met verschillende andere Duitse vrijwilligers. Samen hebben we al wat uren gesleten en het is fijn om te praten met mensen die zich in hetzelfde schuitje bevinden, maar toch ook heel andere dingen meemaken.
Naast het werken is het weer de grootste uitdaging voor ons. September en Oktober (vlak voor het regenseizoen) zijn namelijk de warmste maanden in Zambia. Temperaturen tot 37 graden, doen ons toevlucht zoeken op koelere plekken zoals bijvoorbeeld de zwembaden van verschillende lodges en hotels in de buurt.
Wij zijn allebei eigenlijk best wel gehecht aan ons leven in Leuven en houden heel erg van afspreken met vrienden en tijd spenderen met familie. We waagden ons dus aan een echt avontuur door hier naartoe te komen. Maar eerlijk gezegd moeten we toegeven dat we het ons nog geen seconde hebben beklaagd, dat de momenten dat we lang aan huis denken heel zeldzaam zijn en dat we ons meteen, zonder enige twijfel, opnieuw aan het avontuur zouden wagen!
Wat de nabije toekomst voor ons nog in petto heeft? Een hereniging met een deel van ons gezin hier in Afrika en een welverdiende vakantie samen in Zambia en Zimbabwe waar wij ontzettend hard naar uitkijken!
Hanne en Karen
